Tytuł: Ocena ryzyka krótkoterminowego oraz długoterminowego u pacjentów z upośledzeniem funkcji skurczowej i rozkurczowej lewej komory serca

U pacjentów z rozpoznaną niewydolnością serca kluczowe znaczenie ma identyfikacja pacjentów wysokiego ryzyka w celu optymalizacji terapii. W tym procesie przydatne są klasyczne kliniczne czynniki ryzyka uzyskiwane z wywiadu od pacjenta jak również markery biochemiczne oraz wyniki badań obrazowych. Stratyfikacja ryzyka oparta wyłącznie na tradycyjnych czynnikach jest bardzo często niewystarczająca, co prowadzi do nieprawidłowej, niepełnej identyfikacji pacjentów wysokiego ryzyka.Celem pracy jest:1.ocena wpływu parametrów biochemicznych (BNP, CA 125, BNP, poziom troponiny, cystatyny C czynnik CA 125, CRP wysokiej czułości, poziomu lipidów)2. ocena wpływu wyników testów czynnościowych (spirometria spoczynkowa, ergospirometria)3. ocena wpływu parametrów funkcji komór oraz przedsionków określonych na podstawie badania echokardiograficznego 2D oraz 3D, rezonansu magnetycznego serca oraz tomografii komputerowej serca4. ocena wpływu adherencji do zalecanej farmakoterapiina krótko oraz długoterminowe rokowanie u pacjentów z niewydolnością serca.Grupę badaną stanowić będzie łącznie 300 pacjentów: z ostrą oraz przewlekłą niewydolnością serca o różnej etiologii oraz pacjenci o wysokim ryzyku wystąpienia niewydolności serca z rozpoznaną chorobą wieńcową, wadą zastawkową serca a także z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym i ciężką hipercholesterolemią, hospitalizowanych w Klinice Kardiologii GUMed oraz będących pod opieką poradni przyklinicznej Kliniki Kardiologii.

Badania prowadzone według opisanego powyżej projektu badawczego są kontynuacją dotychczasowych badań prowadzonych w Klinice. Przeprowadzone badania posłużą do stworzenia algorytmów oceny ryzyka u pacjentów z niewydolnością serca. Na podstawie uzyskanych wyników podjęta zostanie próba stworzenia oddzielnych skal ryzyka dla pacjentów z zachowaną oraz upośledzoną funkcją skurczową lewej komory. Ulepszenie obecnych modeli prognostycznych umożliwi:1.terapię bardziej dopasowaną do potrzeb oraz ryzyka poszczególnych pacjentów2.terapia personalizowana na podstawie indywidulanej oceny ryzyka może poprawić rokowanie w tej podgrupie pacjentów.W badaniach obrazowych poza oceną funkcji skurczowej komór, planujemy skupić się na ocenie funkcji rozkurczowej lewej komory oraz funkcji przedsionków. Uzyskane wyniki będą przedmiotem rozpraw doktorskich i habilitacyjnych oraz przedmiotem publikacji naukowych.

• dr hab. Michał Markuszewski, WYDZIAŁ FARMACEUTYCZNY z Oddziałem Medycyny Laboratoryjnej, Gdański Uniwersytet Medyczny
• Prof. dr hab. Danuta Makowiec, Instytut Fizyki Teoretycznej i Astrofizyki, Uniwersytet Gdański
• dr hab. Edyta Szurowska, II Zakład Radiologii, Gdański Uniwersytet Medyczny
• prof. Zbigniew Struzik, University of Tokyo, Japonia